Tłumaczenie strony www.valeriebarrow.com/rexegena1.php
Powrót do polskiej strony startowej

Opowieści Gwiezdnych Ludzi

 

Misja Statku Bazowego REXEGENA opowiedziana w mojej drugiej książce: Alcheringa, when the ancestors were first created (Alcheringa, gdy stwarzano pierwszych naszych przodków).

 

Statek bazowy powstał na ósmej gwieździe grupy gwiazd nazywanej Plejadami w gwiazdozbiorze Byka. Z naszego punktu widzenia został on zbudowany zupełnie inaczej niż obecnie rozumieją to ziemianie. Było to ciało krystaliczne. Dzięki kryształowi miało świadomość; świadomość ta została weń wpojona przez budowniczych. On w istocie rósł. W wymiarze gwiezdnych ludzi ciekłe kryształy wykorzystuje się w różnoraki sposób do wytwarzania wielu rzeczy. Na swoim pokładzie statek posiadał wiele technologicznych nowości, ogromne ilości aparatury oraz nowe życie roślinne.

Ten olbrzymi statek bazowy po uformowaniu został obsadzony pod naczelnym dowództwem Alchquaringi (Alcheringi). Jego żona nazywała się Egarina. Na statku byli też inni dowódcy – w obrębie statku istniały dywizje dowodzenia. Większość załogi stanowili naukowcy, którzy wyruszyli z Misją, a w sercach nosili miłość i współczucie.

Wyruszyli, gdyż Hierarchia, reprezentująca ligę gwiezdnych narodów, wystosowała apel o niesienie pomocy do tego zakątka Galaktyki, w którym zamieszkiwała ciemna, ciężka negatywność. Zgłosiło się wielu ochotników z innych systemów planetarnych, którzy przybyli ze swoimi rodzinami, wiedząc, że podróż będzie długa.

Celem Misji było wprowadzenie na tę Ziemię nowych istot obdarzonych energią miłości i współczucia i w efekcie podniesienie świadomości Ziemi. Mieli przeprowadzić zasiedlenie na nowej ziemi. Ci ludzie żywili nadzieję, że będą rozmnażać się w ramach swojej rasy i liczyli, że potomstwo gwiezdnych ludzi drogą genetyczną zostanie skrzyżowane z wyprostowanymi istotami podobnymi do małp, które już istniały na Ziemi. Inżynieria genetyczna jest dobrze znana i rozumiana przez gwiezdnych ludzi.

Mu (Ziemia) została pierwotnie stworzona przez Hierarchię jako miejsce miłości i piękna. Obsiano ją drzewami, roślinami i kwiatami, ale została przejęta przez kultury Reptoidów i Dinozoidów (istot gadzich i dinozaurowatych – dop. tłum.) pod kierownictwem Hierarchii Draco z miejsca międzywymiarowego. Przez miliony lat rasy te okupowały Ziemię i wytworzyły wśród siebie dinozaury, węże, jaszczury i inne formy życia. Stworzenia te początkowo były wykorzystywane jako ofiary z pożywienia dla Draco, aby uchronić samych Reptoidów przed wykorzystaniem w charakterze pożywienia. W trakcie tego kreowania wynikła rywalizacja między Reptoidami i Dinozoidami o to, kto wykreuje największe i najbardziej agresywne gady. Doprowadziło to do wyniszczenia przez gady niemal do cna roślinności Mu oraz biernych form życia i do destrukcji ziemi. Kiedy dinozaury zostały wyniszczone, kultura Dinozoidów odeszła. Pozostała kultura Reptoidów i wykreowała rasę wyprostowanych istot podobnych do małp.

Misja miała na celu uratowanie na ziemi tych małpopodobnych stworzeń. Były poddawane kontroli umysłowej. Gadzi ludzie telepatycznie panowali nad tymi stworzeniami i wykorzystywali je jak chcieli.

Celem Misji było nie tylko wyzwolenie małpopodobnego stworzenia z niewoli, ale także zakończenie wykorzystywania go w charakterze ofiary składanej drakońskim Bogom. Wcześniej, Hierarchia Gwiezdnych Narodów wyznaczyła dyplomatów, którzy mieli za zadanie prowadzenie rozmów z Królestwem Gadów i próbowanie znalezienia sposobu na uwolnienie zwierzęcego człowieka, owe wyprostowane małpopodobne stworzenia żyjące na Ziemi. W rozumieniu Hierarchii Gwiezdnych Narodów Królestwo Gadów zgodziło się przekazać Ziemię ludziom, którzy przybyli z Misją. W tym układzie Gady miały odejść. Wprawdzie było trochę dyskusji, ale osiągnięto pewien konsensus i takie właśnie uzgodnienie – przynajmniej w rozumieniu przywódców Misji.

Po tym uzgodnieniu na statku bazowym przybyło pięćdziesiąt tysięcy ludzi w pełni przekonanych, że Gady odejdą. Umieścili Statek Bazowy w zewnętrznej atmosferze północnej półkuli Mu. Alchquaringa, Egarina i inni dowódcy zostali zaproszeni na uroczyste przekazanie, które odbyło się na obszarze, gdzie obecnie znajdują się starożytne piramidy. Zebrała się wielka liczba utytułowanych Gadów odzianych w zdobione peleryny z wysokimi kołnierzami i przystrojonych złotą biżuterią. Obecny był też król ze swoimi żonami. Byli jeszcze wspanialej ubrani i zasiedli na zdobionych kamiennych tronach.  Uroczystość, chociaż imponująca, była kompletnym cyrkiem. Gadzi ludzie wcale nie mieli zamiaru opuszczać Ziemi. Ani nie zamierzali skończyć z niewolnictwem i ofiarami, które kultywowali na Ziemi. Rytualne ofiary odprawiali regularnie dla swoich Bogów z Gadziej Hierarchii. Gwiezdni ludzie nie wyobrażali sobie, że ludzie mogą telepatycznie informować o czymś i nie mieć zamiaru tego zrobić; odwrócić się i zrobić coś kompletnie innego.

Kiedy przybył statek bazowy z nową rasą na pokładzie, większość urządzeń nowej technologii, sprzętu i życia roślinnego rozładowano. Gwiezdni ludzie planowali żyć część czasu na Ziemi i część na statku do czasu, aż wszystko przystosuje się do nowej atmosfery. Głównodowodzący, jego żona i inni dowódcy uczestniczyli w okazałej i barwnej Ceremonii Przekazania zorganizowanej przez Króla Gadów. Nosili proste kombinezony i buty o srebrnej bieli. Wokół szyi mieli ochronne kryształy, które odpierały szkodliwe oddziaływanie każdego rodzaju energii na pole aury. Gwiezdni ludzie wrócili na statek bazowy nie do końca zadowoleni z uroczystości. Niebawem, bez żadnego ostrzeżenia Gady zaatakowały ich statek, mimo że był całkowicie bezbronny. Zmiatali go z nieba za pomocą dźwiękowej i laserowej broni. Na statku rozległ się dzwonek alarmowy wzywający do natychmiastowego opuszczenia statku. Statek Bazowy był niszczony kawałek po kawałku. Wielu udało się dostać na mniejsze statki powietrzne, normalne używane w celach rozpoznawczych, i uciec. Budowniczowie Statku Bazowego nigdy nie rozważali żadnych ratowniczych pojazdów, gdyż nie oczekiwali żadnego ataku. Większość z tych zwiadowczych pojazdów została rozbita.

Ocalały dwa statki powietrzne, które uciekły na południową półkulę. Jeden z nich rozbił się na wodzie w pobliżu Broken Bay (Australia), a ocaleli wydostali się na ląd. Drugi statek wylądował bezpiecznie w Kariong (Australia), aby pomagać tym, którzy wpadli do wody. Później dowiedzieliśmy się, że trzeci statek rozbił się na wodzie w Port Stephens (też Australia), ale nikt nie ocalał.

Pozostali przy życiu zorganizowali się w małą społeczność na południowej półkuli. Byli tam względnie bezpieczni. Statek Bazowy Rexegena eksplodował nad zewnętrzną atmosferą Ziemi, jednak większość jego szczątków spadła na ziemię na tereny i okolice znane obecnie jako Czechosłowacja oraz do wody daleko od tego miejsca na północnej półkuli. Skrajnie wysokie temperatury spowodowane upadkiem stopiły korpus Statku Bazowego, który następnie skrystalizował do postaci skał.

Pozostali przy życiu gwiezdni ludzie, aby przetrwać musieli stawiać czoło skrajnie trudnym dla nich warunkom. Z powodu cięższej atmosfery mieli trudności z oddychaniem, a słońce grzało zbyt mocno dla ich bladej skóry. Próbowali wprowadzić zmiany genetyczne u własnego potomstwa, dodając im włosy na głowie, ciemniejszą skórę, mocniejszy system oddechowy i mocniejszy system trawienny, aby uodpornić ich na choroby. Aby otrzymać włosy oraz silniejszą skórę i płuca, korzystali z komórek małpopodobnych stworzeń. Kobiety gwiezdnych ludzi, które na ochotnika nosiły genetycznie zmodyfikowane embriony, swoje uczestnictwo w tym eksperymencie traktowały jako wielki zaszczyt, gdyż wierzyły, że jest nań zgoda Źródła Wszelkiego Stworzenia. Te dzieci jednak nie przeżyły, ponieważ ich czas trwania ciąży nie był dostatecznie długi w tej nowej atmosferze i częstotliwości wymiaru.

W tej sytuacji gwiezdni ludzie zdecydowali się na inżynierię genetyczną na stworzeniach podobnych do wyprostowanej małpy, wiedząc że pierwotnie zostały one stworzone głównie z komórek ciepłokrwistych kosmicznych ras. Geny gwiezdnych ludzi były mieszane z genami embrionów małpopodobnych stworzeń, a następnie implantowane żeńskim osobnikom tych zwierzęcych stworzeń. Dzieci rodziły się z większą czaszką, nieco mniej owłosione. W późniejszej ewolucji dzieci rodziły się ze skórą coraz mniej owłosioną. W rzeczywistości był to czas, o którym dzisiejsi naukowcy mówią jako o brakującym ogniwie (ang. missing link).

Gwiezdni ludzie zapoznali owe zwierzęce istoty, teraz już ludzi, z ogniem i nauczyli ich gotowania potraw, aby zmniejszyć ich podatność na choroby. Za pomocą symboli przekazywali im wiedzę o systemach gwiezdnych i o Stwórcy Wszystkiego. Więcej uczyli ich o gwiezdnych ludziach, o tym jak żyją w rodzinach i jak się pobierają. Po gwiezdnych ludziach odziedziczyli rozwinięte zdolności psychiczne. Nauczyli ich także szanować i dbać o swoją Matkę-Ziemię.

Ta pierwotna rasa wśród gwiezdnych ludzi znana była jako ‘Podopieczni’ (ang. ‘The Cherished Ones'). Członkowie tej rasy byli przodkami rdzennej ludności (Australii – dop. tłum.). Rdzenna ludność w swojej mitologii ciągle jeszcze zachowuje tę wiedzę i rozumienie. Kiedy liczba pierwotnych ludzi wzrosła do 300, gwiezdni ludzie przenieśli ich do sześciu różnych rejonów Ziemi i kazali im rozmnażać się z innymi wyprostowanymi małpopodobnymi stworzeniami, które ciągle były zwierzęce i wojownicze. Przejściu od zwierzęcego człowieka do ludzkiego towarzyszył wzrost świadomości tych istot. Obowiązywały ścisłe prawa zawiązywania małżeństw, z wykorzystaniem totemów (symboli), aby uniknąć niepożądanego krzyżowania. Gwiezdni ludzie w końcu wymarli. Ostatni z nich odszedł trzy pokolenia po ‘podopiecznych’. Przedtem przekazali wiadomość, że pewnego dnia wrócą.

I wrócili.