Ćandramati zrazu była przerażona rozszalałym pożarem lasu. Wraz z mężem i synem była otoczona przez płomienie szalejącego pożaru. Nie mieli pojęcia skąd nagle te płomienie się wzięły. W rzeczywistości była to boska gra. Ostatecznie, gdy Ćandramati wykorzystała swoją moc prawdy i czystości, pożar zgasł w okamgnieniu.

Kiedy Ćandramati modliła się, przyszła obfita ulewa. Z jednej strony szalał pożar, a z drugiej zaczęło mocno padać i w końcu pożar został całkowicie ugaszony. Sawitri także była obdarzona wielką mocą pochodzącą z wyrzeczeń i czystości. Potrafiła nawet powstrzymać Jamę (Pana Śmierci) przed zabraniem życia jej mężowi. Tłumaczyła Jamie: “Życie żony zależy od męża, a męża od żony. Jedno nie może żyć bez drugiego. Jeśli więc chcesz zabrać życie mojego męża, zabierz też moje. Inaczej, oszczędź jego życie. Nie jesteśmy oddzielni. Najważniejszym moim zadaniem jest chronić życie męża.” W końcu Pan Jama musiał ożywić męża Sawitri. Czy istnieje kraj czy region na tym świecie, w którym można znaleźć kobietę taką jak Sawitri, która potrafiła przywrócić życie martwemu mężowi? Taka boska moc tkwi uśpiona w każdej ludzkiej istocie. Człowiek powinien czerpać z tej mocy, którą można wykorzystywać nie tylko dla siebie, ale też dla innych.

W tamtych czasach żona traktowała swego męża jako własne życie, i na odwrót. Ale, niestety, dzisiaj sytuacja nie jest już taka sama. Tek kraj Bharat jest otoczony przez siedem mórz. W tym kraju wiele kobiet, takich jak Damajanti czy Sawitri, prowadziło wielkie wyrzeczenia. One wszystkie są kobietami wielkiej czystości. Ale dzisiaj nie spotkamy kobiet takiej czystości.

Patiwrata (kobieta cnoty) to taka, która uważa swojego męża za własne życie i całkowicie na nim polega. Patiwrata to ktoś, kto nie odgryza się mężowi. Nie posiada w sobie żadnej wady. Nie ma żadnych samolubnych pragnień. Wszystko, co robi, robi dla dobra męża. Nawet nie spojrzy na innego mężczyznę. Tylka taką kobietę można nazwać prawdziwą patiwratą. Ale współczesne kobiety nie idą za swoimi mężami. Nie słuchają, co mąż mówi. Kiedy żona jest posłuszna mężowi, a mąż żonie i oboje żyją w harmonii, wtedy cały kraj osiąga pokój i pomyślność. To właśnie z powodu różnic między mężem i żoną oraz braku jedności w rodzinie kraj jest wystawiony na problem za problemem. Oboje, mąż i żona, powinni się rozumieć i dostosować do siebie.

Patiwrata, która ściśle stosuje się do poleceń męża, może osiągnąć wszystko. Jeśli przygotuje jedzenie dla męża na słonej wodzie z oceanu, woda zmieni się w słodką. Jeśli żona słucha poleceń męża, a mąż spełnia jej pragnienia, przyszłość rodziny jest bezpieczna. Jeśli postępują odwrotnie, rodzina będzie wystawiona na wielkie cierpienia. Zarówno mąż jak i żona mogą prowadzić się przyzwoicie, gdy są w swoim domu. Ale zaraz jak tylko przestąpią próg, oddają się wszelkiego rodzaju złu. Jeśli nie ma jedności i harmonii pomiędzy żoną i mężem, nie ma sensu podejmowanie praktyk duchowych, takich jak dźapa, dhjana (recytacje, medytacje) itd.

Kiedy żona idzie za swoim mężem, a mąż za żoną, w rodzinie panuje wielkie szczęście. Starajcie się osiągnąć taką jedność i harmonię w swojej rodzinie. Wtedy całe wasze życie stanie się szczęśliwe i spokojne, bez jakichkolwiek zmartwień. Wszystkie wasze zmartwienia są waszym własnym wytworem. Nie pochodzą one od Boga. Bóg nie znajduje się w jakimś odległym miejscu. On jest wrodzony w człowieku. Powinniście niezachwianie wierzyć w tę prawdę. Wtedy będzie szczęście nie tylko w jednostce, ale także w społeczeństwie. Czyste serce jest świątynią Boga. Dlatego, rozwijajcie miłość w swoich sercach. Wówczas osiągniecie w życiu wszystko.

W rodzinie będzie panował pokój i szczęście, jeśli zarówno mąż, jak i żona dzielą te same poglądy. Patiwrata to taka kobieta, która nie ma żadnej innej myśli o kimkolwiek lub czymkolwiek prócz myśli męża. Kobieta, która prowadzi tak swoje życie, z tak niezachwianą wiarą, może osiągnąć w swoim życiu wszystko. Gdy oboje idą różnymi ścieżkami, w rodzinie nie może być spokoju i szczęścia. Nie powinniście pozwalać swojemu umysłowi chwiać się z jednej na drugą stronę. Powinniście w pełni skupić go na Bogu. Kontemplacja Boga jest podstawą do osiągnięcia jedności i harmonii w rodzinie. Kiedy żona modli się do Boga, mąż stanje się dobrym człowiekiem.

Dawniej czyste kobiety, takie jak Sita i Damajanti, okazywały pełne oddanie swoim mężom. Sita po porwaniu była przetrzymywana na Lance przez dziesięć miesięcy. Ale nigdy, ani raz nie spojrzała w twarz żadnemu mężczyźnie. Cały swój czas spędzała na kontemplacji Ramy, siedząc pod drzewem w lesie Aśoka. W ogóle stamtąd nie wychodziła. Ponieważ była kobietą tak wielkiej cnoty, potrafiła dowieść swojej czystości w agni parikszy (próbie ognia).

Bóg jest tylko jeden, nie dwóch. Jest On mieszkańcem waszych serc. Jeśli będziecie stale kontemplować o Nim, też staniecie się Bogiem. Kogokolwiek spotykacie, traktujcie go jako ucieleśnienie boskości. Jest to zasada boskości. Z drugiej strony, jeśli podążacie za kaprysami umysłu i chodzicie gdzie popadnie, jak możecie stać się Bogiem? Dlaczego, gdy wracacie do swojego koledżu, chodzicie tu i tam i oddajecie się próżnemu plotkowaniu? Skupcie swój umysł na celu, dla którego tu przyszliście. Wykonujcie swoją pracę bez nawiązywania niepotrzebnych kontaktów. Dbajcie o swoją rodzinę. Nie ma w tym nic złego. Nikt nie każe wam porzucać zajmowania się doczesnymi obowiązkami. Żyjcie w świecie i wykonujcie swoje obowiązki. Ale zawsze miejcie boskie myśli i uczucia.

Wielu ludzi chodzi na pielgrzymki do takich miejsc jak Badrinath, Amarnath, Kedarnath, Bhadrachalam, Tirupati itd., szukając Boga. O niemądrzy ludzie! Boga nie ma gdzieś indziej. W rzeczywistości sami jesteście Bogiem. Bóg jest obecny we wszystkich. Bóg jest tylko jeden i jest On obecny wszędzie, gdzie Go szukacie. Jest On w was, z wami, nad wami, pod wami. Bóg jest ponad narodzinami i śmiercią i zamieszkuje każdą istotę w postaci Atmy. Jest obecny we wszystkich ludziach – od dziecka do starego człowieka. Ten sam Bóg jest obecny w mrówce, komarze i wszystkich ptakach i zwierzętach. Dlatego, nie trudźcie się chodząc tu i tam w poszukiwaniu Boga.

Gdziekolwiek spojrzycie, tam jest obecny Bóg. Kogokolwiek zobaczycie, w nim jest Bóg. Bóg nie ma szczególnej postaci. Wszystkie formy należą do Niego. Dlatego właśnie Wedy oświadczają: Sahasra śirsza Purusza sahasraksza sahasra pad (Kosmiczna Istota ma tysiące głów, oczu i stóp). Gdy siadacie do medytacji, wasz umysł włóczy się tu i tam. Nie powinniście pozwalać umysłowi na chwiejność i zawsze utrzymywać go w równowadze. Gdy znajdziecie się na brzegu morza, usłyszycie jak fale wydają dźwięk Om! Gdy skupicie się na tym dźwięku, zapomnicie o wszystkim.

Ponieważ wszyscy jesteście młodzi, chcę podkreślić jedną sprawę. Nie pielęgnujcie różnic między sobą. Kontrowersje sprowadzają wiele kłopotów. W tych czasach niektórzy ludzie pobierają się nie jeden raz, nie dwa razy, nie trzy razy, ale nawet cztery razy. Nie jest to dobra praktyka. Miejcie jeden umysł. Nawet jeśli ktoś was zdenerwuje, nie walczcie z nim. Zrozumcie, że walcząc z innymi w istocie ranicie siebie. Panujcie nad swoimi myślami. Jest to cecha prawdziwie wykształconego człowieka. Nazywa się to educare. Obok edukacji musicie otrzymać educare. Gdy macie educare, macie wszystko – zdrowie, szczęście, pokój i pomyślność. Chcę, żebyście to zrozumieli. Wszystko będzie się układało dobrze, jeśli uczynicie swoje serce czystym. Przynajmniej od dziś idźcie właściwą ścieżka. Jeśli ktoś próbuje zwieść was na złe drogi, nie zwracajcie na niego uwagi. Choćby taka osoba przyszła do was i próbowała nawiązać rozmowę, nawet nie patrzcie jej w twarz. Po prostu zignorujcie ją i odejdźcie.

Studenci powinni żyć w jedności we wszystkich sprawach. Ale dzisiaj jedność zanikła całkowicie. Z drugiej strony, panoszy się wrogość. Gdy jakiś student w grupie zdobywa wyższe oceny, inni zaczynają mu zazdrościć. Tego nie powinno być. Bo zazdrość rodzi nienawiść. Dalsze podziały powstaną, gdy do placówek edukacyjnych wejdzie polityka. Dlatego wszyscy studenci powinni żyć w jedności i solidarności.

Powinniście osiągnąć jedność. Dzisiaj wśród młodzieży nie ma jedności. Młodzież powinna przede wszystkim pomagać sobie nawzajem. Celem edukacji jest charakter. Jeśli macie dobry charakter, możecie w życiu osiągnąć wszystko. Możecie myśleć, że zdobyliście złote medale, uzyskaliście wysokie stopnie i dorobiliście się imienia i sławy. Ale jeśli brakuje wam charakteru, te tytuły są zaledwie kawałkami papieru. Najważniejszą dla was rzeczą jest chronić swój charakter. Tylko osoba z charakterem jest prawdziwie wykształconym człowiekiem.

Kiedy Rawana zabierał Sitę na Lankę, ona zrzuciła wszystkie swoje ozdoby w zawiniątku, które spadło na górę. Sugriwa pokazał to zawiniątko Ramie i Lakszmanie, którzy poszukiwali Sity. Rama poprosił Lakszmanę, aby obejrzał ozdoby i stwierdził czy należały do Sity. Wtedy Lakszmana odparł: “Bracie! Nigdy nie patrzyłem Sicie w twarz i dlatego nie wiem czy te ozdoby należą do niej, czy nie. Mogę rozpoznać jedynie ozdoby stóp, gdyż widziałem je, składając codziennie pokłony do jej stóp.”

Sita, Rama i Lakszmana spędzili razem w lasach prawie czternaście lat. Ale Lakszmana ani raz nie spojrzał Sicie w twarz. Jakże czystego serca był ten Lakszmana! Kiedykolwiek musiał rozmawiać z Sitą, mówił do niej ze spuszczoną głową. Ponieważ był tak szlachetną osobą, mógł cieszyć się bogactwem bliskości Ramy. Kiedy Lakszmana upadł nieprzytomny na polu bitwy, Rama powiedział: “Jeśli będę szukał, mogę znaleźć żonę taką jak Sita, ale nie brata takiego jak Lakszmana. Mogę znieść rozłąkę z Sitą, ale nie z Lakszmaną.” Takiej miary była więź miłości między Ramą i Lakszmaną.

Studenci też powinni rozwijać taką jedność w stosunku do wszystkich swoich braci i sióstr. Wszyscy są istotami ludzkimi. Wszyscy są dziećmi Bożymi. Dlatego, powinniście żyć w jedności, nie dopuszczając żadnych różnic. Takie jest dzisiaj Moje dla was przesłanie.