„Idźcie do biednych i opuszczonych. Prawdziwa pomoc polega na dostrzeganiu Wszechmogącego w człowieku ubogim i pozbawionym środków do życia” – mówi Swami. Zgodnie z tą maksymą Bhagawan Śri Sathya Sai Baba w 2000 r. zaczął organizować w Puttaparthi Dinadźanodharana Patakam [Osiedle (pataka) Wspierania (dharana) Osób (dźana) Biednych (dina)]. W ramach tego projektu Swami zapewnił darmowe mieszkanie, wyżywienie, naukę i opiekę medyczną niefortunnym dzieciom, które straciły rodziców, gdy były jeszcze małe. Obecnie są przysposabiane do stania się przykładnymi ludzkimi istotami.
Z tej inspiracji Swamiego i przyjmując to jako boskie Jego polecenie w okręgu Khammam stanu Andhra Pradeś zaczęto organizować Śri Sathya Sai Dina Dźanodharana Patakam od zaledwie siedmioro dzieci. Stopniowo projekt ten rozrósł się na dziewięć innych okręgów tego stanu, mianowicie: Arasavalli w okręgu Srikakulam, Lakshmipuram w Vizianagaram, Tanuku w West Godavari, Khammam i Kothagudam w Khammam, Vangal w Medak, Kalvakunti i Vanaparthi w Mahaboobnagar, Sarornagar w Hyderabad i Vijayawada w okręgu Krishna. W sumie korzysta z niego 100 dzieci.
Projekt jest realizowany w planowy sposób, od etapu rekrutacji dzieci aż do ich zatrudnienia. Wybór następuje na następujących zasadach:
Dzieci są sprawdzane w centrach Sai w celu rozpoznania jak sprawuje się w nauce. W przypadku pozytywnych wyników, dziecko umieszcza się w szkole z językiem angielskim.
Wstępując do Dinadźanodharana Patakam, uczeń staje się członkiem rodziny Sai. Musi teraz przestrzegać reguł i rozkładu dnia wymaganych od każdego ucznia. Obowiązujący dzienny rozkład zajęć jest tak pomyślany, by zapewnić wszechstronny rozwój uczniów. Wygląda on następująco:
5:30 – 6:00 Omkar, Suprabhatam i Nagarsankirtan
6:00 – 6:15 Gimnastyka
6:15 – 7:45 Śniadanie
8:00 – 13:40 Nauka w szkole
13:45 – 14:15 Lunch
14:15 – 15:30 Odpoczynek
15:30 – 16:00 Mleko i przekąski
16:00 – 17:00 Zabawy na zewnątrz
17:15 – 17:45 Bhadźany i zajęcia Bal Wikas
18:00 – 19:30 Uczenie się
19:45 – 10:15 Kolacja
20:20 – 20:30 Modlitwa i mleko
20:30 – 5:00 Czas snu
Jeden z nauczycieli Dinadźanodharana Patakam zauważa: „Taki rozkład zajęć pomógł uczniom nauczyć się ścisłej dyscypliny i punktualności w codziennym życiu. Dokładamy wszelkich wysiłków, aby uczniom zapewnić dobre zdrowie fizyczne i psychiczne.”
Ale zwraca się tam uwagę nie tylko na zdrowie fizyczne i psychiczne. Dba się także o aspekt emocjonalny, gdyż większość uczniów to sieroty. Z tego powodu, podczas świąt takich jak Sankranti, Diwali i inne, dzieci te zaprasza się do domów wielbicieli Sai, aby mogły uczestniczyć w obchodach razem z dziećmi rodziny. Sprawia to, że uświadamiają sobie, iź mają bliskich, którzy kochają ich i zależy im na nich.
Poza zapewnieniem dobrej edukacji, nauczyciele podejmują się wpajania uczniom wartości ludzkich: satji, dharmy, śanti, premy i ahimsy. Osiąga się to poprzez opowiadania zaczerpnięte z hinduskiej kultury i duchowości. Tutaj uczniowie uczestniczą w akcjach służebnych, uczą się sztuk pięknych, muzyki i tańca, recytują hymny wedyjskie. Kształtują się w ten sposób na przykładnych obywateli Indii. Jak to ujął jeden z nauczycieli, „Są przysposabiani do roli idealnych obywateli poprzez bezinteresowną służbę, aby stać się przykładnymi pracownikami i wartościowymi obywatelami Indii.”
3 marca 2007 r. dzieci te w Boskiej obecności przedstawiły wiązankę programów pod nazwą Puszpańdźali [Garść kwiatów], która obejmowała występ zespołu, recytację Wed, tradycyjne bhadźany Pandhari, relację z przeżyć w Dinadźanodharana Patakam oraz sztukę muzyczną zatytułowaną „Dźagriti”, co znaczy „Przebudzenie.”