Sankranti uczy serdeczności

Słońce jawi się spokojne i łagodne. Dni stały się krótsze i wieje orzeźwiający wiatr. Pola są gotowe na złote zbiory. Nad brzegami rzek zakwitły nagietki niczym girlandy z pereł. Rolnicy radują się i śpiewają. W miesiącu Puszja nadeszło słodkie święto Sankranti wypełniając nasze domy nowo zebranym zbożem.

Bóg chciał, aby Sankranti było świętem, które zaspokoi wszelkie potrzeby ludzi w aspekcie pożywienia i innych materialnych dóbr. Sankranti to także okres, gdy rolnicy cieszą się odpoczynkiem w domu. Nawet robotników, którzy ciężko pracowali w polu dniem i nocą przez wiele miesięcy Bóg nagradza odpoczynkiem i szczęściem. Cokolwiek Bóg czyni, czyni to tylko dla ludzi, gdyż wszyscy są amśami (częściami) Jego Boskości. Mamajwamśo dźiwaloke dźiwabhuta sanatana (wszystkie istoty są częścią Mojego wiecznego Jestestwa) – powiedział Pan Kriszna w Bhagawad Gicie. Ucieleśnieniami boskości są nie tylko ludzkie istoty, lecz także ptaki, zwierzęta i owady. Tjagaradźa mówił: Ćimalo Brahmalo Śiwa Keśawadulalo prema mira welasi unde birudhu wahinćina Rama nannu browara (O Ramo! W swojej czystej i niesplamionej postaci miłości mieszkasz we wszystkich istotach, od mrówki do Brahmy jak również w Śiwie i Keśawie. Proszę, bądź też moim opiekunem). Ale wielu ludzi nie rozumie tej prawdy i zabija mrówkę, gdy chodzi im po plecach. Tymczasem tej samej mrówce oddają cześć, gdy pojawia się przed nimi w postaci Brahmy. W taki sposób czynią rozróżnienia w oparciu o formę.

Sankranti przynosi wszystkim radość

O tej porze roku słońce w dzień jawi się łagodne a dni stają się krótsze. Nocami księżyc śle swoją chłodną poświatę przez dłuższy czas, w miarę jak noce wydłużają się. Ludzie ciężko pracują w dzień i doświadczają szczęścia głębokiego snu nocą. Odpoczynek jest niezbędny ludzkiemu ciału. Dlatego każda ludzka istota powinna odpowiednio wypocząć. Istnieje powiedzenie: „Po obiedzie utnij sobie krótką drzemkę.” Po posiłku (lunchu) należy relaksować się przez jakiś czas. Nocą nie należy długo pozostawać przebudzonym; powinno się spać zdrowym snem.

Wszystko dzieje się z Woli Boga. Nic się nie zdarza dzięki samym wysiłkom człowieka.

Nawet źdźbło trawy nie poruszy się bez Boskiej Woli,
Ludzi nie rozumiejących tej prawdy zwodzi własna pycha z posiadanej inteligencji i wykształcenia.
Ale nikt, niezależnie jak jest wielki, nie wie, co czeka go w przyszłości.

Pierwiastek 'ja' znajduje się w każdym. Istnieje tylko jedna rasa – rasa ludzkości. Człowieczeństwo jest boskie, święte i cenne. Słowo manawa (ludzka istota) oznacza świętość. Sankranti to święto, które uświadamia ludziom tę prawdę. Kto jest prawdziwym Hindusem (Hindu)? Litera H w słowie HINDU znaczy ludzkość (ang. humanity), I – indywidualność, N – narodowość, D – pobożność (devotion) a U – jedność (unity). Tam gdzie jest jedność, tam jest boskość. Boskość jest podstawą jedności świata. Nie rozbijajcie świata na kawałki, mówiąc 'to są moje Indie,' to jest moja Japonia,' 'to są moje Niemcy' itd.

W świętym okresie Makara Sankramana (wejście słońca w znak Koziorożca) ludzie radośnie uczestniczą w śpiewach i zabawach. Jest to święto nawet dla zwierząt. Gangireddudasu (osoba prowadząca przystrojonego byka) przyprowadza byka i krowę po uprzednim ich udekorowaniu. Nazywa byka Ramą a krowę Sitą. Pyta krowę: „Amma! Czy Rama jest piękny?” Krowa potrząsa głową w dezaprobacie. Dalej gangireddudasu wymachuje kijem i próbuje przekonać krowę mówiąc: „Oczywiście, Rama jest ciemnobłękitny, ale przecież jest ucieleśnieniem dobroci. Jest wielkim królem. Jest bogaty i mężny.” Wtedy krowa kiwa głową na znak zgody. Gangireddudasu symbolicznie przeprowadza ich ślub, co ma przynieść światu pokój i szczęście. Dzieci wioski oglądają to przedstawienie z wielkim entuzjazmem. Zapraszają swoich przyjaciół i krewnych do obejrzenia zabawy.

O mój drogi bracie, oto nadchodzi gangireddudasu. Chodź, pójdźmy zobaczyć go. Ma na sobie srebrny medalion i pas. Niesie ozdobioną laskę i ma specjalne znaki na czole. Prowadzi bogato przystrojoną świętą krowę i byka i odprawia im ślub. Obejrzyjmy ceremonię ślubną i złóżmy nasze dary.

Praktykujcie religię miłości

W taki sposób wieśniacy pięknie stroją zwierzęta i radują się zabawą. Sankranti przynosi radość nie tylko zwierzętom, ale także ptakom. Często widzicie ptaki przesiadujące w meczetach i świątyniach, dając tym samym lekcję jedności ludziom wszystkich religii. Dzisiaj ludziom brakuje zaufania do religii. W rzeczywistości religie ustanawiają wzniosłe ideały dla ludzkości. W naszym Instytucie (Uniwersytecie) uczy się wielu studentów. Nie ma między nimi żadnych różnic. Ktoś, kto kultywuje różnice oparte o religie nie jest w ogóle ludzką istotą. Istnieje tylko jedna religia – religia miłości. Kto wyznaje tę religię, ten jest ludzką istotą w prawdziwym znaczeniu tego określenia. Powinniśmy wpajać rozumienie, że wszystkie religie są dobre. Jest tak wiele rzeczy, których możemy nauczyć się nawet od ptaków i zwierząt, a w istocie od wszystkich stworzeń świata. Religia oznacza miłość. Niestety, takiej religii dzisiaj nie widać. Przy nieobecności miłości, nie mogą istnieć żadne relacje z kimkolwiek. Powinniśmy więc praktykować religię miłości. Ale we współczesnym świecie nikt nie myśli o takiej religii.

Nasi starożytni przodkowie rozumieli prawdziwe znaczenie religii i zgodnie z tym postępowali. Stosowali się do idei, którym hołdowali ich starsi. Nawet dzisiaj, gdy spytacie dzieci, kto ich tego nauczył, odpowiedzą: „Dziadek mnie tego nauczył” lub „Nauczyła mnie tego babcia.” Nie bądźcie głusi na słowa starszych w waszej rodzinie. Jeśli będziecie wykorzystywać ich rady w praktyce, wszystko będzie dobrze się układało. Dzisiaj nikt nie słucha zdrowych rad starszych. Ale ludzie z zainteresowaniem słuchają z odtwarzaczy piosenek filmowych. Powtarzają to, co usłyszą z odtwarzacza. Jaką piosenkę usłyszą, taką później w kółko śpiewają. Tak więc, dzisiaj człowiek nie prowadzi życia prawdziwej ludzkiej istoty; stał się czymś na kształt odtwarzacza. Nigdy nie powinniśmy ignorować rad starszych. Z powodu ignorowania słów starszych dzisiejszy człowiek prowadzi się w sposób sprzeczny z ludzką naturą. Ludzie nie słuchają tego, co się do nich mówi; gotowi są robić to, czego im nie powiedziano. Sankranti celebruje się po to, by przypomnieć człowiekowi o jego świętości. Wzywa nas do pielęgnowania szlachetnych myśli. Czegokolwiek się nauczymy, powinniśmy wcielać to w życie.

Żyjcie przykładnie

Iśwara sarwa bhutanam (Bóg jest wewnętrznym mieszkańcem wszystkich istot). Znaczy to, że każda ludzka istota, ba! - każda żywa istota jest aspektem Boskości. Ale zachowanie człowieka jest z tym sprzeczne. Dlaczego tak się dzieje? Przyczyną jest to, że człowiek wyzbył się świętych uczuć i pozwolił swojemu umysłowi działać w sposób dowolny. Obecnie jesteście młodzi. W tym wieku wasze ciało, umysł i intelekt są silne i sprawne. Właśnie teraz powinniście wykorzystać swoją energię na kultywowanie świętych odczuć. Nie traktujcie Sankranti jak zwykłe święto. Jest to święto, które przynosi wszystkim ogromną radość. Nawet biedni ludzie obchodzą to święto poprzez przygotowanie i spożywanie pajasam (słodkiego budyniu na ryżu). Sankranti dostarcza nam rozmaitych rodzajów radości; nie ogranicza się tylko do śpiewania i zabaw. Szczęście, jakie czerpiemy z tego święta czyni nas bardziej serdecznymi. Dostarcza człowiekowi doświadczenia jedności ze wszystkimi, co go oczyszcza. Tam gdzie jest czystość, tam jest boskość. Dlatego powinniście przede wszystkim żyć w jedności i posiadać czystość. Co oznacza ta czystość? Oczami powinniśmy oglądać wszystko, co jest święte. Nasza mowa powinna być łagodna i słodka. Słuchać powinniśmy wszystkiego, co jest dobre. Wdychać powinniśmy wszystko, co słodko pachnie. W tak święty sposób powinniśmy używać zmysłów.

Człowiek rodzi się w działaniu, działaniem jest podtrzymywany i ostatecznie roztapia się w działaniu. Działanie jest przyczyną przyjemności i bólu. Mówiąc prawdę, działanie jest Bogiem dla człowieka.

Powinniśmy zatem być ciągle zaangażowani w działanie. Co oznacza karma (działanie)? Nie jest to tylko czytanie książek i uczestniczenie w grach, takich jak siatkówka, krykiet itd. Karma obejmuje nawet proces wdychania i wydychania. Nie można dokonać żadnego czynu bez oddychania. Kiedy wdychamy powietrze, powstaje dźwięk So, zaś przy wydychaniu – ham. So-ham znaczy 'ów (Bóg) jest mną.' Prana (oddech, pierwiastek życia), którą Bóg dał człowiekowi, jest bardzo ważna dla jego przetrwania. Po zbudowaniu świątyni ludzie najpierw odprawiają Prana Pratiszthanę (konsekrację) figur. Ma to ogromne znaczenie. Ludzkie życie nie ma na celu jedzenia, picia, bawienia się i postępowania według własnego widzimisię. Gdziekolwiek pójdziecie, ludzie będą was szanować tylko za wasze przymioty. Ludzie powinni mówić o was tak: 'On zachowuje się przykładnie. Rozmawiać z nim to wielka radość. Czujemy się bardzo szczęśliwi, gdy tylko na nas popatrzy.' Radość przynoszą wam właśnie wasze dobre cechy. Dlatego człowiek powinien właściwie korzystać z pięciu zmysłów, pięciu tchnień życiowych i pięciu żywiołów. Jedzenie, jakie spożywamy, powinno być sattwiczne (czyste i poświęcone). Nie jest dobrze dodawać zbyt wiele ostrych przypraw do potraw. Niektórzy ludzie lubią pikantne składniki, takie jak awakaja (pikle z mango) czy gongura ćatni (przekąska z konopiami). Takich ludzi nie zadowala żadne inne pożywienie. Jeśli podacie im na talerzu tylko awakaję i gongurę, uznają że to wystarczy. Nawykli do takich składników. Ale nie kierujcie się smakiem, bo zrujnujecie sobie życie. Dlatego też powinniśmy spożywać jedzenie bez nadawania nadmiernego znaczenia smakowi.

Nie ma większej dobroczynności nad dawanie jedzenia.
Nie ma większych bogów nad rodziców.
Nie ma większego dobra nad posiadanie dobrego towarzystwa.

Zważajcie przy doborze przyjaciół

Nie ma nic większego niż prawda. Prawda jest tylko jedna; nie ma dwóch prawd. Gdy zwiążecie się z dobrymi ludźmi, wy także staniecie się dobrzy. Kim są wasi przyjaciele? Prawdziwymi przyjaciółmi są tylko dobrzy ludzie. Stajecie się tacy, jak ci, z którymi przestajecie. Powiedz mi, jakie masz towarzystwo, a powiem ci, kim jesteś. Dlatego powinniście spotykać się z dobrymi ludźmi, rozmawiać z dobrymi ludźmi i żyć z dobrymi ludźmi. Tylko wtedy staniecie się dobrzy. W przeciwnym przypadku możecie stracić swoją dobroć. Może macie przyjaciela. Co dobrego zrobił dla was ten przyjaciel? Podobnie, co dobrego wy zrobiliście dla przyjaciela? Jeśli zdarzy się, że wasz przyjaciel zejdzie na złe ścieżki, powinniście próbować sprowadzić go na właściwą. Tak samo wasz przyjaciel powinien pomóc wam, gdy zbaczacie z właściwej drogi. Jaki jest pożytek z przyjaźni, jeśli nie pomagacie sobie i nie przemieniacie się nawzajem? Zatem, próbujcie wspierać się w kroczeniu właściwą drogą. Jest to oznaką prawdziwej przyjaźni. Nawet jeśli musicie związać się ze złą osobą, powinniście przetransformować ją na dobrą. Ale dzisiejsi przyjaciele mówią najpierw 'cześć, cześć,' po czym zaraz 'żegnaj.' Powinniście stać się dobrymi chłopcami i w codziennym życiu postępować drogą prawdy. Tylko wtedy możemy stać się prawdziwie wykształconymi i nabyć zdolność rozróżniania oraz odwagę.

Jeśli jesteście dobrzy i obdarzeni duchem poświęcenia, pójdzie w wasze ślady wielu ludzi. Jeśli nie jesteście dobrzy i zachowujecie się niewłaściwie, nikt na was nawet nie spojrzy. Wtedy zwiążą się z wami tylko ci, którym brakuje charakteru. Wasze przestawanie z takimi ludźmi nie ma żadnej wartości. Ich przyjaźń jest tylko tymczasowa. Początkowo możecie uznawać ich za swoich dobrych przyjaciół, ale jak długo pozostaną takimi w waszych oczach? Tylko na krótko. Później, jeśli nie posłuchacie ich i nie dacie tego, co chcą, zamienią się w wrogów. Dlatego powinniście być ostrożni w dobieraniu przyjaciół.

Przykładne zachowanie studentów Sathya Sai

Nasze zachowanie jest naszym świadkiem w każdej materii. Możecie mieszkać w dowolnym miejscu i wyjechać do dowolnego kraju, ale zawsze powinniście mieć dobry charakter. Kochajcie i szanujcie wszystkich. Nigdy nie żywcie wrogości do nikogo. Zdobądźcie dobre imię. To nie nasze kwalifikacje czynią nas wielkimi. Na tym świecie istnieje wielu, którzy posiadają tak wysokie kwalifikacje jak doktoraty i profesury. Ale czy świat coś dobrego od nich otrzymał? Faktycznie, to tylko ci tak zwani wykształceni psują ten kraj. Nie powinniśmy aspirować do takiego rodzaju wielkości. Powinno wystarczyć pozdrawianie się nawzajem ze skromnością i szacunkiem. Takie zachowanie powinniśmy postrzegać jako oznakę wielkości. Razem z edukacją powinniśmy pielęgnować skromność i posłuszeństwo. Tylko wtedy można kogoś nazwać prawdziwym studentem. Wszyscy macie wysokie wykształcenie. Nie powinniście więc nosić ani śladu ego, pompatyczności, pychy itd.

Wczoraj bardzo dobrze grał student, który wcielił się w rolę Prahlady. Jego głos był bardzo słodki. Ale nie tylko to – on w godny sposób pokazał wielki ideał Prahlady. Ojciec Prahlady, Hiranjakaśipu musiał zostać ukarany, ponieważ nosił w sobie nienawiść do Boga. Bóg inkarnował się w postaci Narasimhy i zabił go. Jeśli prowadzimy dobre życie, nasz koniec też będzie dobry. Tylko wtedy zdobędziemy też dobrą opinię. Nasze życie powinniśmy prowadzić od urodzenia do śmierci przykładnie. Ale wielu ludzi nie słucha dobrych słów. Słuchają tylko złych słów i rujnują się. Powinniśmy słuchać każdego, kto wypowiada dobre słowa. Kiedy podróżujemy autobusem lub pociągiem, możemy spotkać żebraka melodyjnie wyśpiewującego chwałę Ramy. Wszyscy pasażerowie z radością słuchają go, mając zamknięte oczy. Gdy odchodzi, każdy dziękuje mu mówiąc: „Dostarczyłeś nam wielkiej radości.” Prawdziwe życie to takie, które przynosi innym szczęście. Zgromadzili się tutaj wszyscy studenci Instytutu. Powinniście dzielić się wzajemnie własnymi dobrymi myślami i darzyć dobrymi słowami. Dobre myśli, dobre słowa i dobre czyny są boskimi cechami. Powinniście pielęgnować te boskie cechy.

Ucieleśnienia miłości! Wszyscy nasi studenci są bryłami złota. Jakiego rodzaju złota? Czystego 24-karatowego złota, bez żadnej domieszki. Gdziekolwiek się udają i w cokolwiek zaangażują – w sport, w naukę – zdobywają dobrą sławę. Dlatego też ciągle słyszę ludzi chwalących naszych studentów: „Studenci koledżów Sai Baby są bardzo dobrzy.” Kiedy inni patrzą na naszych studentów, widzą w ich twarzach odbicie Sai Baby. 20-go tego miesiąca w Chennai ma rozpocząć się Ati Rudra Maha Jadźńa. Tam wyczekują na studentów Sai Baby, gdyż uznają ich za przykładnych.

Czysta woda pitna dla mieszkańców Chennai

Dzisiaj edukacja podupadła z powodu niewłaściwego wykorzystywania wiedzy naukowej. Ludzie próbują wtrącać się do praw natury. Drzewom daje się zastrzyki, aby rodziły więcej owoców. Czy wiecie, co dają krowom, aby otrzymać więcej mleka? Karmią je częściami zwierząt, myśląc, że krowy będą silniejsze i dadzą więcej mleka. Dzisiaj nawet woda stała się zanieczyszczona. Właśnie ta zanieczyszczona woda jest przyczyną wielu chorób. We wszystkich rodzajach owoców znajdziecie dzisiaj insekty. Wcześniej figi były bardzo dobre. Ale i one zaczęły robaczywieć. Przyczyną tego stanu rzeczy jest zanieczyszczona woda. Dlatego też przed piciem powinniśmy przegotować wodę i oczyścić ją.

Było mi bardzo smutno, gdy zobaczyłem małe dzieci w Chennai kąpiące się w brudnej wodzie stawów a także pijące tę samą zanieczyszczoną wodę. Tam wtedy postanowiłem, że nie odwiedzę Chennai dopóki nie zapewnię czystej wody ludziom tego miasta. Zdarzyło się to dziesięć lat temu. Teraz zapewniłem Chennai czystą wodę z rzeki Krishny wydając na to 200 krorów (dziesiątków milionów) rupii. Teraz mieszkańcy Chennai mają czystą wodę. Jadę tam teraz znów, ale w czasie, gdy dzieci cieszą się dobrym zdrowiem i bawią się szczęśliwe dzięki piciu czystej wody. Powinniśmy pić dobrą wodę i jeść dobre pożywienie. Tym sposobem powinniśmy chronić nasze zdrowie. Ale, niestety, niektóre dzieci nie jedzą dobrze. Nie kierujcie się smakiem. Musicie sprawdzać, czy posiłek, który spożywacie jest zdrowy czy nie. Tylko wtedy zachowacie zdrowie i będziecie zawsze szczęśliwi.

Nigdy nie zapominajcie o swojej boskiej rzeczywistości

Studenci! Uczcie się dobrze. Nie marnujcie czasu. Kiedy macie wolny czas, czytajcie tylko dobre książki. Idźcie dobrą drogą i stańcie się dobrzy. Jeśli ludzie całego świata mają stać się dobrzy, będzie to możliwe wyłącznie dzięki studentom koledżów Śri Sathya Sai. Wczoraj oglądaliście przedstawienie „Bhakta Prahlada.” Zrobiło ono wielkie wrażenie na wszystkich, którzy je oglądali. Nie da się opisać jak słodkie i błogie były słowa Prahlady. Odcisnęły się wprost na sercach widzów. Takie słowa raz odciśnięte na sercu nigdy nie mogą zostać wymazane. Bądźcie dobrzy i czyńcie innych dobrymi. Nigdy nie dopuszczajcie do siebie złych cech, takich jak żądza i gniew.

Dzisiaj uczniowie mają przedstawić sztukę pod tytułem „Śri Kriszna Rajabaram.” Niegodziwi Kaurawowie poddawali Pandawów wielu próbom i narażali na przykre przejścia. Ale Pandawowie byli bardzo czystego umysłu. Starali się jak mogli, by czynić dobro w stosunku do Kaurawów. Oto przykład, pokazujący jak szlachetne były ich uczucia. Kunti wydała ostatnie tchnienie, zaraz gdy usłyszała wieść o odejściu Kriszny z tego świata. Jej najstarszy syn Dharmaradźa, który w tym czasie był u jej boku, złożył jej głowę na swoich udach. Wokół niej zebrali się też pozostali czterej bracia: Bhima, Ardźuna, Nakula i Sahadewa. Dharmaradźa powiedział do braci: „Kriszna, który był naszym zbawcą, odszedł z tego świata. Dlatego i my nie powinniśmy tu dłużej pozostawać.” Potem przywołał do siebie Bhimę i kazał mu poczynić przygotowania do pogrzebu matki. Przywołał też Ardźunę i powiedział mu, aby przygotował koronację Parikszita. Na końcu wezwał Nakulę i Sahadewę i poprosił ich o przygotowania na ich ostatnią podróż w Himalaje. Z jednej strony musiał przygotować pogrzeb ich zmarłej matki, a z drugiej – musiał koronować wnuka swojego młodszego brata. Kto inny potrafiłby działać w ten sposób w tak przygnębiającej sytuacji i wypełnić wszystkie swoje obowiązki?

Na swoją ostatnią podróż Pandawowie pomaszerowali na północ. Po drodze swoje śmiertelne powłoki opuścili po kolei Draupadi, Bhima, Ardźuna, Nakula i Sahadewa. W końcu Dharmaradźa szedł sam. Najpierw wstąpił do piekła, gdzie wielu ludzi odbywało karę za grzechy, doświadczając wielkich cierpień. Natychmiast, gdy Dharmaradźa wkroczył tam, doznali ulgi w cierpieniach i zaczęli przeżywać szczęście. Dlaczego Dharmaradźa musiał pójść do piekła? W swoim życiu nigdy nie wypowiedział kłamstwa. Jednak, aby spowodować śmierć Dronaćarji podczas wojny Mahabharaty, zawołał: „Aśwatthama hatah” (Aśwatthama zabity), wymawiając też ciszej kuńdźarah (słonica). W rzeczywistości znaczyło to więc, że słoń nazywany Aśwatthama nie żyje. Ale ponieważ Dronaćarja nie słyszał słowa kuńdźarah, myślał, że to jego syn Aśwatthama został zabity i dlatego upuścił broń. W ten sposób, poprzez wypowiedzenie kłamstwa, Dharmaradźa stał się odpowiedzialny za śmierć Drony i dlatego musiał spędzić pewien czas w piekle za popełnienie grzechu kłamstwa. Później, gdy Dharmaradźa zbierał się w dalszą drogę do nieba, wszyscy mieszkańcy piekła upadli mu do stóp i prosili: „O Dharmaradźo! Nie opuszczaj nas. Zostań tutaj i daj nam radość.” Ale Dharmaradźa odpowiedział, że dla niego najważniejsze jest stosowanie się do poleceń Boga. Powiedziawszy to, wyruszył do nieba.

Gdy czynimy dobro, doświadczamy tylko dobrych skutków. Dobre uczynki przynoszą dobre rezultaty.

Drodzy studenci! Po zdaniu egzaminów końcowych w tym Instytucie, jeśli chcecie, możecie stąd odejść i kontynuować studia wyższe. Wynosząc jednak dobre wykształcenie, bądźcie przykładni w zachowaniu. Nigdy nie kłamcie. Nie uciekajcie się do niesprawiedliwych lub niezgodnych z prawem postępków. Dostąpcie nieśmiertelności poprzez postępowanie drogą prawdy. Jesteście pewnym aspektem Boskości. Nigdy nie powinniście tej prawdy zapominać. Niezależnie jakie dalsze studia podejmiecie, zawsze tę prawdę zachowujcie w pamięci. (W tym miejscu Swami spytał studentów, czy długim przemawianiem nie sprawia im kłopotu. Studenci jednym głosem zawołali: „Nie, Swami.”) Moim obowiązkiem jest dawać wam wszystkim szczęście, upewnić się, czy z jakiegoś powodu nie cierpicie, przygotować was na życie i przynieść szczęście waszym rodzicom. Wasza błogość jest Moim pokarmem. Nie potrzebuję żadnego innego pożywienia. Wystarczy Mi, gdy wy jesteście szczęśliwi. Moim życzeniem jest, abyście wiedli szczęśliwe życie. Odsuńcie na bok wszelkie trudności i straty, które przyjdzie wam przechodzić, i maszerujcie do przodu.

Dzisiaj niektórzy ludzie szerzą fałszywą propagandę o tym, że Sai Baba przemienia wszystkich obcokrajowców w Hindusów. Mówią to wszystko z zawiści, gdyż Sai Baba zdobył sławę. Ponieważ ich zazdrość rośnie, wypisują w gazetach rozmaite brudy. Powinniśmy wszystko to ignorować. Trwając w mocnej wierze w sercu, powinniśmy nie zwracać na to uwagi, traktować jako nonsens i nie mieć z tym nic wspólnego. Powinniśmy rozumować następująco: „Mój umysł jest mi świadkiem. Cokolwiek czynię, czynię dla dobra innych.” Gdy ktoś was obraża, powinniście przyjmować, że obraża wasze ciało, a nie was. Jeśli obraża głośno, rozpłynie się to w powietrzu. Jeśli robi to w myślach, wróci do niego i nie dotknie was. Nie bierzcie więc sobie tego do serca. Podtrzymujcie silną i stałą wiarę. Bóg jest immanentnie obecny we wnętrzu każdej osoby. Imiona i postacie mogą się różnić, ale Bóg jest tylko jeden. Jest On obecny w was wszystkich. Wszyscy jesteście ucieleśnieniami boskości. Nabierzcie tego rodzaju mocnego przekonania. Nigdy nie uznawajcie rozróżniania na lepszych i gorszych. Wszyscy są jednym. Prowadźcie życie z głęboką wiarą w braterstwo człowieka i ojcostwo Boga.

Studenci! Chciałbym, abyście wszyscy otrzymali najwyższe oceny na swoich egzaminach.

(Bhagawan zakończył swój Dyskurs bhadźanem „Hari bhadźana bina sukha śanti nahi.”)