Jak Swami mówi w „Gicie Wahini,” nieszczęście jest prawdziwie wielkim sprzymierzeńcem, gdyż przyciąga do Boga. W moim przypadku, przyciągnęło mnie do Żywego i Kochanego Boga. Muszę wspomnieć, że kiedy po raz pierwszy zbliżyłem się do Swamiego, myślałem, że był po prostu świętym czy czymś w tym rodzaju. Wtedy nie wiedziałem, że jest On Awatarem. Uświadomiłem sobie to później. W tym początkowym okresie nie wierzyłem również w materializacje. Odrzucałem je jako niemożliwe, gdyż przeczyły wszystkim prawom nauki — było to typowe uprzedzenie wynikające z ignorancji. Pewnego pięknego dnia, gdy Swami zmaterializował dla mnie wibhuti, doznałem szoku. Na własne oczy zobaczyłem materializację, wykraczającą ponad tzw. prawa nauki i musiałem to zaakceptować.

Od tamtego czasu widziałem mnóstwo takich materializacji, w tym kilka bardzo osobliwych. Pewnego popołudnia kilka lat temu wszyscy siedzieliśmy na niższej części werandy w Sai Kulwant Hall. Było gorąco. Kilku z nas otaczało Swamiego, a w holu siedziały tysiące wielbicieli. Nagle, w środku rozmowy Swami na oczach wielkiego zgromadzenia zmaterializował owoc figi. Następnie puścił tę figę w obieg wśród nas. Gdy ją otrzymałem, stwierdziłem, że jest zimna, jak gdyby została dopiero co wyjęta z jakiegoś głębokiego zamrożenia! Wyobraźcie sobie otrzymanie zimnej figi w upalne letnie popołudnie. Później Swami rozdzielił ją na kawałki i rozdał nam. Ja też dostałem! Hmmm — była pyszna!!

Zakończę historią innej takiej materializacji, która była również niezwykła na swój sposób. Zdarzyło się to, gdy byłem Prorektorem. W tamtym okresie zawsze po Darśanie Swami wzywał mnie i kilka innych związanych z Instytutem osób do pokoju interview, gdzie spędzaliśmy z Nim jakiś czas. Owego dnia był wśród nas Dyrektor Administracyjny naszego akademika. Dla umilenia spotkania Dyrektor przyniósł ze sobą w srebrnym naczyniu orzeszki ziemne zwane też fistaszkami. Dyrektor zaproponował je Swamiemu, który zrazu odmówił, ale później wziął jeden orzeszek do ust. Następnie zaczął dawać nam po jednym orzeszku. Zrobił w ten sposób pełną rundę, potem drugą i przystąpił do trzeciej. Każdy wyciągał rękę po to Prasadam od Swamiego i ja uczyniłem to samo, gdy przyszła na mnie kolej. Ale to co wpadło mi do ręki nie było orzeszkiem ziemnym lecz szklistą plakietkę z jakimś obrazkiem. Spojrzałem pytająco na Swamiego, a On powiedział: „Popatrz co to jest.” Podszedłem z plakietką do okna w pokoju interview i próbowałem dojrzeć, co na niej jest, ale nie mogłem zobaczyć, gdyż nie miałem ze sobą okularów. W związku z tym Swami zrobił kilka docinków, po czym rzekł: „Plakietka ta pokazuje Kosmiczną Formę Pana. Osadzone są w niej postacie Śirdi Baby i Swamiego. Zostawiłem tam także trochę miejsca dla Premy Sai. Czy Premę Sai mam też dołączyć?” Milczeliśmy, oszołomieni tym doświadczeniem. On zaś uśmiechnął się i powiedział: „Nie, nie dołączę Premy Sai, bo wy faceci bez wiary opuścilibyście Mnie i poszli za Nim!” Wszyscy roześmialiśmy się.